O funcie brytyjskim – najstarszej walucie świata

Tuż po brexicie funt brytyjski osłabł względem euro, jednak najgorsze przepowiednie się nie sprawdziły. Perspektywy wprowadzenia przez Bank Anglii ujemnych stóp procentowych również nie zdołały trwale osłabić pozycji GBP – sprawa ucichła, wielu uznało, że wyjście Wielkiej Brytanii z UE na tamtym etapie pozostawało właściwie formalnością i należało się tego spodziewać. Tak więc brytyjska waluta pozostaje w koszyku najważniejszych walut światowych, a my poświęcamy jej dzisiejszy wpis.

Nazwa i symbol funta

Funt szterling – bo tak brzmi oficjalna funta brytyjskiego – jest najstarszą walutą na świecie wciąż pozostającą w obiegu. Drugi człon nazwy, szterling, ma odróżniać walutę od jednostki wagi, stosowanej m.in. w Wielkiej Brytanii, zaś on sam znaczy tyle co „wysokiej próby”. Symbole funta brytyjskiego to GBP (międzynarodowy trzyliterowy kod ISO) i £: którego źródła należy upatrywać w łacińskim słowie libra, oznaczającego rzeczownik waga oraz jednostkę masy. Brytyjski odpowiednik polskiego grosza to pens (p): jeden funt szterling dzieli się na 100 pensów.

Początki funta brytyjskiego datowane są na 775 rok – wówczas Anglosasi uznali go za oficjalny środek płatniczy. Z kolei w roku 1158 w obiegu znalazł się szterling, który od tamtej pory przez ponad pół wieku był wymienialny na srebro, a kolejno, do 1914 roku, na złoto. Później zamiast złotych monet pojawiły się banknoty, które można było wymienić na cenny kruszec.

Znaczenie waluty Zjednoczonego Królestwa obecnie

Funt szterling jest walutą twardą. Co to oznacza?

Waluty twarde to te, które można łatwo wymienić na inne waluty, a do tego emitowane przez stabilne politycznie, silne ekonomicznie państwa. – wyjaśnia nasz rozmówca, pracownik Kantoru CENT we Wrocławiu.

Ponadto funt brytyjski to waluta o dużym znaczeniu międzynarodowym. Jego długa historia jest burzliwa: dość przypomnieć o Czarnej Środzie – wydarzeniach z 16 września 1992 roku, czyli ataku spekulacyjnym inwestora giełdowego George’a Sorosa, wskutek którego rząd konserwatystów był zmuszony wycofać GBP z ERM, czyli mechanizmu wzajemnej stabilizacji walut krajów członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, a straty określono na 3,4 miliarda funtów. O sile funta świadczy np. bardzo prosty fakt: Wielka Brytania nie przystąpiła do strefy euro, gdyż jej własna waluta jest bardzo stabilna. I, jak już wspomnieliśmy: wysoką pozycją funta szterlinga nie zachwiały również niepokoje gospodarcze i polityczne na tle brexitu, co również pozwala sądzić, że przez następnych wiele lat kurs GBP i pozycja waluty nie ulegną drastycznym zmianom.

W funtach brytyjskich można płacić nie tylko w Wielkiej Brytanii; kilka innych państw i zależnych terytoriów także akceptuje GBP jako środek płatniczy. Są to m.in. Gibraltar, Falklandy, Wyspa Man, Wyspa św. Heleny, a nieoficjalnie – również w Zimbabwe.